Cees Nagelkerke architect
OVER RUIMTE TIJD ARCHITECTUUR
In de tuinkamer van het pand aan de Elandsgracht, waarvan de hoog oprijzende voorgevel
Jugendstil invloeden verraadt, is het architectenbureau van Cees Nagelkerke gevestigd. Naast de antieke zwarte vleugel valt in de kamer een monumentaal beeld van beeldhouwer Hildo Krop in het oog. Een in matzwarte kleur gespoten zittende vrouwenfiguur in taille direct uit hout gehakt.
Na plaatsgenomen te hebben aan een bijzondere door Ettore Sotsass ontworpen tafel en nog even over de winterse staat van de tuin gesproken te hebben is mijn eerste vraag aan de architect.
Laat de website een compleet beeld zien van je werk?
Het is zeker geen staalkaart geworden maar een opzet om zo compleet mogelijk te zijn.
Achter een verzamelblad met per werk een beeld vind je door erop te klikken een beschrijving en meer beeld materiaal. Er zit geen chronologische volgorde in de beelden, het gaat meer om de interesse die elk beeld oproept.
Wist je als kind al dat je architect wilde worden?
De architectuur kwam pas laat bovendrijven. Ik behoor niet tot degenen, die als kind al maquettes bouwde. De beeldende kunst trok me meer, zonder overigens plannen te maken om beeldend kunstenaar te worden.
Daarnaast muziek maken achter de piano. De directheid van uit het niets klankwerelden oproepen blijft een onovertroffen ervaring. Maar hoe geweldig muziek maken ook kan zijn ik zag me niet als een toekomstige pianist.
De impact van architectuur sloeg toe na lezing van het boek Space,Time and Architecture van Sigfried Giedion. Althans het zette me aan om dankzij de fenomenale beschrijvingen in dat boek over de architectonische ontwikkelingen in Rome tijdens de Renaissance en daarna met schetsboeken en potloden naar de eeuwige stad te reizen. Helaas niet te voet, zoals vele Noorderlingen voor mij maar met de trein.
Dat klinkt heel klassiek.
Het ondergaan van deze stad moet wel een even grote impact op me hebben gehad als op de ontelbaar vele voorgangers.
Het kostte me echt tijd om ingesteld te raken op zien van het subliem in architectuur. Met collage-achtige karakter van gebouwen waarin fragmenten uit van elkaar verschillende tijden samenkomen
Zoals…..?
Het piazza Navona, waarvan de exceptioneel langgerekte vorm te danken is aan het voortbouwen op een Romeins Hippodroom dat zich daar bevond.
Of het immense theater van Marcellus, geschikt om 20.000 toeschouwers te kunnen bevatten, dat na eeuwen van leegstand en verval werd voorzien van een bovenste ring die appartementen bevat.
Met het unieke patina van de tijd blijft het gebouw een aandeel in de actualiteit van de stad en levert de gelukkigen die daar wonen een dagelijkse tijdreis .op.
Onder het bovengrondse Rome met de meesterwerken van Bramante, Michelangelo,Borromini/Bernini bevindt zich de onderaardse stad. Hoe dieper je afdaalt hoe verder je teruggaat in de tijd.
In de catacomben waar de eerste christenen zich verborgen. In crypten waarin geheimzinnige relikwieën worden bewaard. In het gouden paleis van Nero met zijn eindeloze gangen met verbleekte muurschilderingen. Fellini is nooit ver weg.
Het Colosseum en elders in de stad het Largo di Torre Argentina, de thermen van Trajanus
en het eerder genoemde theater van Marcellus tekende ik op temidden van het actuele stadsleven,
Het caleidoscopische beeld waarin verleden en heden in elkaar overgaan droeg ik van dat moment mee en hielp om me te bevrijden uit het benauwende beeld dat ik tot dan toe van architectuur had gevormd.
Ook ontdekte ik dat het element Tijd in relatie gebracht met Architectuur een vanzelfsprekend voertuig oplevert naar een meer existentieel bewustzijn van ergens Zijn.
Het activeren van de Tijd als bestandsdeel van Architectuur om Ruimte en Tijd te ondergaan.
Overzicht van gerealiseerd werk in Groningen, Amsterdam en elders met onder iedere afbeelding een toelichting.
